Możesz trzymać cały sad w dłoni. Wysterylizowane słoiki zawierające odżywczy żel składający się z cukru, agaru i nawozu zapewniają kontrolowane środowisko do uprawy lasu sadzonek.

Tutaj te sadzonki są wolne od wielu sił odpowiedzialnych za niszczenie całych populacji. Owady nie mogą zatopić żuchw w wrażliwym nowym pędzie, grzyby nie mogą gnić korzeni spod rośliny, a ogień nie może zamienić starego lasu w popiół. Co najważniejsze, w przypadku zagrożonego przybrzeżnego dębu szałwiowego ( Quercus dumosa ) ryzyko zniknięcia pod gąsienicami buldożera jest mniejsze.

Chociaż najstarsze drzewa mierzą tylko kilka metrów wysokości, ich konary rozciągają się, by izolować przed ciepłym słońcem latem i chłodnymi wiatrami zimą. Budują sieci głębokich korzeni, aby zapewnić wodę i służyć jako źródło energii do napędzania odrostu po pożarze. Liście są grube, suche i przystosowane do suchego środowiska. Te drzewa są dobrze przystosowane do przetrwania. Ciekawym dodatkiem będzie Mech reniferowy.

Jednak nadzieja pozostaje.

W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat naukowcy na całym świecie stopniowo przekształcili technologię hodowli tkankowej w potężne narzędzie o niesamowitym potencjale. Używając czegoś tak prostego jak liść, możemy stworzyć cały las, jeśli tak zechcemy.

Podstawowa zasada jest następująca: naśladuj naturalne ścieżki roślinne, aby przeprogramować jeden typ komórki na inny. Rośliny polegają na niewiarygodnie złożonym systemie regulatorów wzrostu roślin, aby zablokować swoje komórki w takim czy innym rodzaju. Jeśli zmienimy równowagę tych regulatorów wzrostu, możemy również zmienić sposób, w jaki te komórki „widzą” siebie.

Jeśli kiedykolwiek poszedłeś do pokoju dziecinnego i wziąłeś proszek lub roztwór, który pomoże ci ukorzenić sadzonkę, to właśnie zastosowałeś tę zasadę. „Zachęciłeś” komórki tej róży, jabłka lub innej rośliny, aby zapomniały o swoim pierwotnym stanie, stały się komórką korzenia i zaczęły wypuszczać zupełnie nowe korzenie. W warunkach hodowli tkankowej możemy użyć dokładnych pomiarów, aby monitorować, ile substancji powoduje zmiany i w jaki sposób. Las w słoiku jest piękną ozdobą!

Kontynuując przykład, proszek/roztwór do ukorzeniania sprzedawany przez szkółki zawiera rodzaj regulatora wzrostu roślin zwanego auksyną. Małe stężenia auksyny stymulują wzrost korzeni. Więcej auksyny stymuluje losowy, niekontrolowany wzrost. Jednak przy bardzo wysokich stężeniach widzimy coś fascynującego: wzrost embrionów. Zarodki te mogą być dalej hodowane poprzez dodatkowe etapy z udziałem innych regulatorów wzrostu roślin, aż wyrosną na całe nowe rośliny.

I odwrotnie, istnieje grupa podobnych regulatorów wzrostu roślin zwanych cytokininami i są one głównie związane ze wzrostem pędów. Włączenie tego regulatora wzrostu roślin może zachęcać komórki do tworzenia całych nowych pędów. Pędy te należy następnie obciąć skalpelem i umieścić na odżywczym żelu z niewielką ilością auksyny, aby pobudzić wzrost nowych korzeni. Może to spowodować zdrową, wolną od chorób roślinę.

Uzyskanie całych zdrowych roślin nie jest niestety tak proste, jak zmiana ilości auksyny i cytokinin. Istnieje wiele innych regulatorów wzrostu roślin, które wchodzą w interakcje w sieci interakcji.

Na przykład, większość ludzi zdaje sobie sprawę, że mogą sprawić, że owoce dojrzeją, umieszczając je w torbie z kilkoma bananami. Dzieje się tak, ponieważ banan wydziela gaz zwany etylenem, który gromadzi się w zamkniętym środowisku – torbie lub słoiku testowym do hodowli tkankowych. Oznacza to, że środowisko hodowli tkankowej podlega ciągłym zmianom i możemy je kontrolować jedynie poprzez uważną obserwację i eksperymentowanie.

Niestety nie każda pojedyncza roślina reaguje tak samo na te metody. Niektóre osoby stosują te techniki z niezwykłą łatwością, z każdego zaszczepionego liścia wyrastają nowe pędy sadu.

Inni jednak mogą nie wykazywać nawet najmniejszych oznak wzrostu w żadnych warunkach. Moim celem jest opracowanie technik, które będą działać dla większości Quercus dumosa. Po utworzeniu tego systemu, tkanki te można następnie poddać kriokonserwacji, skutecznie pomagając tym lasom przetrwać przez długi czas w temperaturach znacznie poniżej zera.